Sonntag, 21. August 2022

Diskurso da Rainer Höhling en Ido

DISKURSO DA RAINER HÖHLING POR LA IDO-RENKONTRO 2022 EN DESSAU

Mea avulo Oskar Jungk – de skolano di Heinrich Peus a prezidanto di la Ido-klubo Dessau

Kara partoprenanti dil internaciona Ido-renkontro duamil-duadek e du!

Esas granda honoro por me, narar a vu quale mea avulo Oskar Jungk konoceskis la helpo-linguo Ido. Il lerneskis ol en la Ido-klubo en Dessau, qua direktesis da Heinrich Peus. Mea avulo mem divenis plu tarde prezidanto di la Ido-grupo en Dessau. Me ipsa ankore ne parolas Ido. Me esas erste depos poka monati membro di la Germana Ido-Societo e me enskribis me unesme quale meceno e me engajas me por la klubo.

Mea avulo Oskar Jungk, qua esas la patro di mea matro, renkontis Heinrich Peus poe la unesma foyo en la printempo mil-nonacent-duadek e un (1921) en Dessau. Peus evis kinkadek e ok yari e ja esis famoza en Dessau quale politikisto di la Socialdemokrata Partiso di Germania e jurnalisto. La urbo an la fluvio Mulde kreskis industriale tre rapide en ca periodo. Mea avulo jus celebrabis sua dua-dek e okesma nasko-dio e komencis sua profesionala kariero. Il finabis en la novembro mil-nonacent e duadek (1920) la mastro-exameno che Germana Mesteriala Societo quale forjisto e konstruktero di veturi. Il mariajis en la februaro mil-nonacent-duadek e un (1921) e fondis laboreyo por la konstuktado e reparo di veturi en la strado Johannesstraße 2 (du).

Quale Oskar Jungk plu tarde naracis a ni nepoti ke Peus, qua havis ja blanka hari, tre impresis il de la unesma momento. Peus sempre prizentis su sukonciante e entuziasmigis sua audantaro per sua maniero parolar sen postular tro multe de li.

Quale ni savas Peus naskis ye la yaro mil-okacent-sisadek e du (1862) kom filiulo di menuisto-mastro en la Rhenlandana Elberfeld, qua esas hodie parto di la urbo Wuppertal en la westo di Germania. On ja perceptis dum ilua skolo-yari ke Peus esas ecelanta skolano: La gimnazio di Peus e la familio di samklasano ofris a lu stipendio por studio che la universitato en Berlin. Depos la yaro mil-okacent-sisadek e tri (1882) Peus studiis ibe teologio, filosofio, filologio, historio e nacionala ekonomio. Inter mil-okacent-sisadek sis e sep Peus facis su milistala obligo. Ye la yaro mil-okacent-okadek e ok (1888) Peus abandonis la universitato sen finir sua studio ed il divenis autoro ed oratoro. Ja frue il esforcis su plubonigar la kondicioni di la laboranta homi. Por ca skopo il uzis sua segun la opiniono di sua samtemperani ecelanta retorikala kapablesi.

Inter mil-okacent-nonadek e sis (1896) e mil-nonacent e dek-e-ok (1918) Peus esis preske dek-e-kin yari membro di la parlamento di Germana imperio por a Socialdemokrata Partiso di Germania ed inter mil nonacent-e du (1902) e mil-nonacent e ok (1908) ed itere inter mil-nonacent-duadek e dek (1918) e mil-nonacent-triadek (1930) membro dil Germana lando Anhalt. Peus esis mem prezidanto di la parlamento Anhalt inter mil-nonacent e dek-e-ok (1918) e mil-nonacent-duadek e ok (1928). Peus fundis ye la yaro mil-okacent-nonadek e un la jurnalo "Volksblatt für Anhalt" e divenis olua unesma redaktisto. Il evis la hodie kustumala titulo chef-redaktisto, ma il havis ca funciono por preske quar yardeki til mil-nonacent duadek e ok (1928).

Mea avulo naskis ye la yaro mil-okacent-nonadek e tri (1893) kom unesma filiulo di mikra agrokultivisto en la strado-vilajeto Niesau en la dukio Anhalt. Ilua ancestri translokis adibe kande la vilajo fondesis ye la estala rivo di la fluvio Mulde dek kilometri distanta de Dessau ye la yaro mil-sepacent e dek-e-quar (1714). Ca nova vilajo sufris ofte quale olua precedanto per inundi e pro to nulo di la habitanti povis divenar richa. Ye la yaro mil-sepacent-sepadek e un (1771) la fluvio mem serchis sua nova loko e depos ca yaro Niesau ye la westala rivo dil Mulde. La konsequanjo esis ke mea avulo iris a Prusiana skolo pro ke la vilajo Schierau, qua esas nur un e duimo killometro distanta, ja esas parto di Prusia.

Segun mea avulo la lecioni di la skolo konsistis ek religio, skribado, kalkulado, historio di la regnanta dinastio, geografio e kantado. La instruktisti perceptis che Peus pedagogiala kapablesi e rekomendis a sua genitori sendar il a sekundara skolo por ke povas pose edukesar kom instruktisto. Quankam ilua patro esis vilaj-estro en la komono Niesau, la genitori ne havis suficanta pekunio por to. Intertempe li mustis provizar plura quar filiuli e du filiini. Oskar Jungk ne havis meceno en difero a Peus.

Evanta dek-e-quar yari mea avulo decidis pos il finabis la skolo en la yaro mil-nonacent e sep (1907) ke il ne aceptas la heredajo dil farmajo di sua patro, ma komencis aprentiseso kom forjisto. Du fratuli di ilua matro posedis propra forjeyo. Dum sua viziti ibe Oskar Jungk kom adolescanto impresesis per jla forjarto di la mastri e kompani. Aparte la manu-agado kun la ardoranta feri forjita e la spricanta cintili multe plezis ad il, pro to il volis divenar forjisto. Oskar Jungk okupis su dum sua aprentiseso che sua onklulo en Roitsch proxima de Bitterfeld kun hufferizuro, la konstruktado di veturi e la reparo di agronomiala instrumenti. Unfoye il helpis reparar teknikala impresoza fabrikerio por sikigar forejo di granda domeno.

Ye la yaro mil-nonacent-e-ok (190() evante dek-e-kin yari Oskar havis por la unesma foyo la okaziono regardar intense e longe automobilo. Kavali tiris defektoza automobilo al farmajo di la forjeyo ed ilua mastro la domajo di la limuzino kun apertebla tekto. Per to la intereso di Oskar por automobili komencis, qua duris til la fino di sua vivo.

Pos la sucesoza kompano-exameno ye la fino di sua aprentiseso Oskar foriris ye la yaro-nonacent e dek (1910) a la turo por kolektar experienci che altra forjeyi. Ca turo tra la lando esis obligata por mestieri en Germania. Il laboris tri yari omna-foye kurte aparte la nord-westo di Germania til la urbo Bremen. Il tramigris la Altmark, la erikeyo di Lüneburg e la Weserberglando. Il laboros plurafoye sur kargajo-batelo sur la fluvio Elbe, qui navigis inter Hamburg e Dessau. Per tala bateli il anke navigar sur la fluvio Oder.

Dum ca periodo qua duris tri yari mea avulo konoceskis por l'unesma foyo Esperanto, qua tatempe ankore nomesis "Linguo internaciona". Ni ne savis ube il exakte partoprenis en kursi di Esperanto. Il tre plezis la ideo kunligar la nacioni per komuna helpo-linguo. Pro to il serchis pos sua transloko a Dessau Esperanto-klubo. La kauzo di sua intencita engajo en ca klubo esis sua experienci en la Unesma Mondomilito. Nam la marchado tra plura Europana landi il sentis la desavantajo ke il ne povis interkomunikar kun la lokala habitantaro en la okupita landi. Il e sua samideana kamaradi provabis alejar la mizero en la okupita landi. Li revecis pro to multa gratitudoza vorti sen vere komprenir li pro la linguala barilo.

Ye la yaro mil-nonacent-dek-e-tri (1913) Oskar Jungk kunvokesis a la milistala servo en Magdeburg al pedo-artilrio regimento "Encke". Ja kande il recevos sua uniformi il kreis atenco per sua alteso di un metro e okadek-e-kin centimetri, sua larja shultri e la shuo-grandeso 48. Sua militara tempo transiris sen interrupto direte a la milito. Por marchir tra Belgia il partoprenis en trancheo-kombatado en la nordo di Francia. De la autuno mil-nonacent e dek-e-kin (1915) sua regimento marchis por susteno di Austriana armeo tra Serbia e Macedonia e li montaro di Rhodopi a la tale dicita "Fronto di Saloniki". On promocis il al rango di sub-oficiro dum la sanguoza kombati kun la Serbi ed il recevis dufoye la kurajo-medalio "Ferala Kruco" (Eisernes Kreuz). Kurte ante la fino dil milito la Germana militara direktantaro imperis ke regimenti en la patrio devez plenigesar per altra trupi. Kande il arivis en Magdeburg ye la decembro mil-nonacent e dek-e-ok (1918) il quik desmobilizesis. La monarkiala Germana Imperio ne existis plu.

En la yaro mil-nonacent e dek-e-non mea avulo abandonis la Evangelia Eklezio e divenis membro en la ateistala Movadi di Laboristi e la Federuro di Libera Pensanti. Sam quale milioni di altra soldati il retrovenis de la milito kun la konvinkeso ke benigna deo, a qua kristani depos lia infanteso fidis, ne povus permisar tala masakri quale il travivis. Il ne kredis plu ke deo existas. Du di sua fratuli evinta duadek e duadek-e-un yari mortis en la milito, l'un en Rusia l'altra en Francia. La du altra filiuli esis tro yuna por rekrutesir a la militara servo.

Erste nun Jungk povis komencar la segun sua opiniono existanta lakuni en sua savo adminime diminutar od extensar sua savo. Unesme il iris un yaro a la mestieristo-skolo en Dessau. Il esis inter la cirkume mil-e-kinacent skolani, qui tatempe lernis en la skolo por mestieristi. Pro to il chanjis sua domicilio a Dessau, qua nun esis la chef-urbo di la lando Dessau. Dessau esis en ca periodo florifanta industristriala centro, qua bezonis bone qualifikata laboristi. Pluse il studiis omna vintro-semestro til la yaro mil-nonacent e duadek e sep (1927) la "Populo Alta Skolo" (VHS). Ibe il interesis su por la faki matematiko, fiziiko e teknikala desegnado.

Kande mea avulo konoceskis ye la yaro mil-nonacent-duadek e un Heinrich Peus, ita ja habitis plu kam tri yardeki en Dessau. La kontakto genitesis per la konacataro du la yuna spozino di Oskar Jungk. Marie Donath, di qua familio posedis aquo-muelerio en la proxima vilajo Sollnitz, habitis kelka tempo en Dessau quale sub-lokancantino che la fratino di Elisabeth Thodte. Elisabeth Thodte havis streta relato kun Peus ed esis talieristino por muliero-vestaro. Pro la bona relati di Marie la yuna gespozi povis lokacar lojeyo en la Strado di Mulde duadek, tre proxima a la rezido-kastelo di Dessau.

Versimele ja dum l'unesma konverso inter Oskar Jungk e Heinrich Peus Ido esis la temo: Nam pos la retroveno de la milito serchabis Esperanto-kluo en Dessau. Nun il audis versimile por la unesma foyo pri la plubonigita versiono di Esperanto por qua Peus engajis su ja depos un e duimo yardeki.

Mea avulo ne dubitis longe e membrigis en la Ido-klubo di Dessau. Nam nun il havis la posibleso lernar ed uzar linguo, quan homi sur la tota mondo povis parolar, skribar e komprenar. Il ja revabis pro to kom migranta mestieristo ante l'Unesma Mondomilito. Li linguala lecioni eventis en chambro por probar vestaro en la talieristo-laboreyo di Elisabeth Thodte en la Strado di Beaumont, la hodiala Strado di Humboldt numero un. Ca domo esis en disto de cirkume dek-e-kin minuti pede de la lojeyo di Jungk e dek minuti fora de sua propra laboreyo. Ol transvivis la Duesma Mondomilito ed ankore existas hodie.

Ka Heinrich Peus ipsa partoprenis en la linguo-exerco lecioni o li kelkfoye mem direktis ni ne savas. On povas supozar ke il cedis ica tasko ad experiencoza Idisto, nam Peus esis profesionale e socio-politikale tre okupata. Til la yaro mil-nonacent-duadek e ok il direktis la sisfoye en la semano publikigita jurnalo "Volksblatt für Anhalt" kom chef-redaktero ed il publikigis preske singladie propra artiklo e komenti. Quale ankore dicita, il engajis su por sua partiso la Socialdemokrata Partiso di Germania por yardeki kom deputato en la konsilistaro di Dessau e kom membro e prezidanto di la regionala parlamento di Anhalt ed anke kom deputato di la nacionala parlamento di Germania en qua el elektesis ofte inter mil-okacent-nonadek e sis e mil-nonacent-triadek.

Plu granda aranji di la Ido-klubo di Dessau eventis en la drinkeyo "Schlossklause" en la strado Schloßstraße inter la komon-domo e ka kastelo. La spozino di Oskar Jungk, Marie havis bela manuskripto ed asumis la tasko skribar l'adresi di la membri del klubo adsur la kuverti kun la inviti. Mea geavi havis domo sen gasti. Pro to Idisti vizitis ofte lia lojeyo, qua esis nur poka pazi distanta de la "Schlossklause", ante renkontri di la klubi o pose. La direta personala kontakto esis lore ka kustumala formo di exchanjo di idei ed opinioni. Nur tre poka homi havis propra telefoni e la ero di elektronikala interkomuniko esus ankore tre fora.

Posible Heinrich Peus impresesis per granda savo-deziro di mea avulo e la multopleso di sua intersi. Omnakaze amba sentis reziproka simpatio. En ca relato Peus asumis la rolo dil patratra amiko. Quale lore ne esis nekustumala Peus vizitis mea geavi plurfoye en lia lojeyo, kande il esis per hazardo esis la vicineso por exchanjar la opinioni kun la un generaciono plu yuna Oskar Jungk pri multopla sociala temi.

Ye la yaro mil-nonacent-duadek e kin la sinistra-liberala urbestro Fritz Hesse sucesis kun la determinanta influo di la prezidanto dil regionala parlamento di Anhalt e prezidanto dil konsilistaro di Dessau Peus adportat la en lua existo endanjeritita arto-alta-skolo Bauhaus de Weimar a Dessau. Ja en la sequanta yaro la edifico di Bauhaus en Dessau. La statala alt-skolo direktis komence pluse da Walter Gropius qua fundis la Bauhaus. Per la establiso di la Bauhaus Dessau recevis itere internaciona glorio ed atraktis multa vizitanti de Germania e de la exterlando quale to eventis un e duimo yarcento antee per la parko Dessau-Wörlitz.

Oskar Jungk havis granda intereso pri la nova ideologio dil Bauhaus, il vizitis diskursi e kolektis jurnalaro-artiklo pro ol. Unfoye il deskovris sur expozo mikra desegnuro da Wassiliy Kandinsky, qua esis un dil maxim importanta artisti di la Bauhaus. La desegnuro multe plezis ad Oskar Jungk ed ol ofresis por triadek-e-kin marki. Il deliberis kun sua spozino Marie, ka li devas komprar la desegnuro. Li decidis finfine por ne komprar ol, pro ke la preco di la desegnuro esis tam granda kam la lokaco-preco di lia lojeyo por un tota monato e li apen havis financala rezervi. La propra laboreyo di Oskar Jungk por reparar veturi bankrotis ye la fino di la yaro mil-nonacent-duadek e du pos min kam du yari di lua existo. Il laboris nun kom employata mastro en la multa plu granda automobilo-laboreyo Grabe en la strado Kavalierstraße en Dessau.

Ye la yaro mil-nonacent-duadek e ok Marie e Oskar Jungk translokis kun sua tri infanti en moderna nove konstruktita lojeyo en la strado Raguhner Straße 75, situita nur poka kilometri sudale de la centro di Dessau. Adibe Heinrich Peus venis ofte kune kun Elisabeth Thodte ofte, kande li ye la sundio regardis la developo di la konstrukto-labori por la nova laub-alco domi en la strado Peterholzstraße proxima di la Gropius-quartero en Dessau-Törten. Quale konocata Peus multe engajis su plubonigar la habito-kondicioni di la laboranta homi. La konstrukto di la plura etaji laub-alco domi ne esis kustoza e por ke la lokaci povas esar moderata.

Ma anke altre Peus e su max streta kunlaboranti esis frequenta gasti che le Jungk. Quale la maxim olda filiilo, mea matro Brunhild, memoras on havis interesanta konversi pos havinta modesta repasteto e drinkinta teo. La temo esas nova literaturo e mentala exkurzi en la Germana historio. Mea matro travivis impresiva recitado di granda parto di la famoza Faust da Goethe.

Ye la yaro mil-nonacent-duadek e du Oskar Jungk membresis en la Socialdemokrata Partiso di Germania en qua Heinrich Peus ja esis aktive depos drei yardeki. Kelkafoye la rondo di partoprenanti esis extensita pro to per amiki di elua genitori, qui esis elektanti di la socialdemokrati. Dum ca renkontri on diskutis kelkafoye vivace pri la politikala situeso. Peus kom experiencoza politikisto duktis la diskursi. Ye la komenco di la mil-nonacent-dekyari la forteskanta nacional-socialismo esis frequenta temo. Quale ni savas Peus ne kredis, ke Hitler povas sucesar sizar la povo. Il supozos, ke la nacionalsocialisti ne sucesos recevar guvernanta majoritato en elekti. To esis justa.

Peus anke invitis mea geavi che su adheme, unesme en la domo en la strado An der Hohen Lache e plu tarde en la strado Kiefernweg. Mea avino naracis a sua infanti entuziasmoze pri la sulo-kalorizilo quan Peus havis.

Kun granda probableso ca intereso pri exchanjo di pensi kun Peus stimulis anke mea avulo okupar se intensive pri la helpolinguo Ido. Il ne nur mastresar pos kurta tempo la linguo Ido, ma anke la Ido-stenografio quan Peus kreadis. Peus ipsa nomizis ol rapida Ido-skriburo. Per la kreskanta savo di la nova linguo komencis intensiva korespondado kun samideani ante omno en Sud-Amerika, aparte Arjentinia, la Balta landi e Skandinavia, aparte Norvegia e Suedia.

Multa di ca kontakti durigis anke pos la disolvo di la Ido-klubo en la yaro mil-nonacent-triadek e tri quale ilua filiino emfazis. Kustomale la korespondado eventis per posto-karto, kelkafoye anke per imaj-karto e rare per letro. Oskar mustis lektar laute la texto sur la karti e tradukar ol a sua infanti. La infanti konsultis la atlaso por komprenar de quala lando ed en la lando la post-karto sendesis. La nombro di la leteri e post-karti da Ido-amiki en la tota mondo che Oskar Jungk esis plu granda ka mil.

Ne esas konocata, ka e kande Heinrich Peus donis la funciono di prezidanto a mea avulo. Posible ante to por kelka tempo altra experiencoza membro di la klubo direktis ol. En la manu-skriptita noti da Oskar Jungk pri sua vivo ye la yaro mil-nonacent-sisadek e quar il skribis koncize ke sua savo di stranjera lingui esas la merito di la komuna laboro en la Ido-klubo 20a yari dil duadekesma yarcento. Kande la klubo dissolvis en la yaro mil-nonacent-triadek e tri Oskar Jungk esis la prezidanto. Pro ke il uzis en la temporala distanco di triadek yaro la vorto "dissolvo", semblas ke la klubo cesis sua labora per propra decido pro la chanjinta politikala situeso.

Versimele la nombro di renkontri kun Peus diminutis su pos la povo-kapto di la Nacionalsocialisti. Peus descharjesis de omna functioni e ofici pos la interdikto di la Socialdemokrata Partiso. Mea avulo arestesis dufoye ye la yaro mil-nonacent-triadek e tri. Unesme pro il esis la vice-duktanto di la organizo Reichsbanner Schwarz-Rot-Gold ye la marto ed l'altra foyo pos la interdikto di la socialdemokrati en la junio. Pose il ne darfis forlasar Dessau por tri yari e mustis anuncis su omnadie che la policio. On povas supozar ke la su-dissolvo di la Ido-klubo en Dessau esis la konsequantajo di tala politikala developo.

Pos la povo-kapto di Hitler Peus retretis su maxim-granda-parte ek la publiko. Kande ye la yaro mil-nonacent-triadek e sis Peus maladeskis grave, il lojigis sua intima kunlaborantino Elisabeth Thodte en sua domo por ke el sucias pri il. La filiino di Peus ne vivis plu e la relato kun sua filiulo esis ruinita. Pos la morto di Peus ye la yaro mil-nonacent-triadek e sep quaracent homi adiis il sur la tombeyo. Anke mea avulo esis ibe.

Mea geavi durigis la amikala relato kun Elisabeth Thodte anke pos la morto di Peus. Kande en la printempo mil-nonadek-triadek e non la fratino di mea avino, Margarete Bartels inauguris en direta vicineso di la sinagogo en Dessau talio-laboreyo por muliero-vestaro, la mastrino por la talio di muliero-vestaro asumis personale la talio. Mea avino specialigis su pri fabrikar plisuro-jupi. Per to la personala amikeso esis extensita per profesionala parto.

Ye la mil-nonacent-triadek e ok Oskar Jungk divenis mastro por la mestiero en la domeno di motoritita vehilo. Per to il qualifikos su por edukar la aprentisi che la firma Auto-Grabe. Per ca maniero il povis nun uzar sua kapableso por instruktar, quan ja sua instruktisto en la unesma skolo perceptis. Til sua demisiono ek la automobilo-laboreyo ye fino di la yaro mil-nonacent-sisadek e du il edukis plu kam 150 aprentisi. Ye la yaro mil-nonacent-quaradek e du il avancigesis a la chefo di la laboreyo ed il mustis organizar la laboro e direkta la cirkume okadek laboristi. Kande dum la Duesma Mondo Milito gazolino e dizel-gazoino esis porcionizita por la ne-militara sektoro, il developis por diversa mikra kamioni ed automobili di la klientaro sua gazigilo ek ligno, qua povis remplasar la liquidesi por pulsar la vehili. Ca maniero di pulsar vehili esis anke uzata en la unesma yari pos la milito.

Pro nefelica hazardo ye la fino di la Duesma Mondo Milito preske omna Idaji di mea avulo brulesis: lerno-libri, personala noti e la korespondado e la numeroza posto. Per la lasta e samtempe maxim grando bombo-atako di la federiti a Dessau ye la sepesma marto mil-nonacent-quaradek e kin muro di plura etaji domo en qua la familio Jungk habitis krulis. Pro to omna mobli e la tota inventariajo kun la ecepto di la piano transportesis a garbeyo sur la farmajo di la ancestri en Niesau. En ca farmajo la Germana armeo "Wehrmacht" etablisesis stabeyo. Pos la Germana armeo livabis la loko la US-Amerikana armeo enmarchis en Niesau ed decidis sua-latere ke la farmajo di la familio divenis sua komendeyo. Pro la konacado qua esis sua "sucedanto" e konocinta la lokala cirkonstanci la Germana armeo pafis vizita per atlirio de la estala rivo di la fluvio Mulde a la farmajo e bruligsis per to la garbeyo en qua la familio di Oskar pozabis sua tota moblaro. La moblaro tote destruktesis e per to omna Idaji. La piano en la habiteyo en Dessau restis nedomajita.

Versimile esis Elisabeth Thodte, quan la honoro-prezidanto di la ULI Günter Anton renkontris kun sua Ido-grupo de Köthen ye sundio en la yaro mil-nonacent-quaradek e ok en Dessau. Günter Anton skribis en la specala numero di la Germana Ido-revuo Ido-Saluto! Por la internaciona Ido-renkontro duamil e dek-du en Dessau: "Pro ca okaziono evoza muliero duktis me en chambro en qua multa kayeri di la bilingua Ido-biblioteko da Heinrich Peus ed anke olda Ido-flago". Regretinde il ne savis ube la biblioteko e la bela Ido-flago restis. Certe omna esas perdita. Antee Peus mortis ye la april mil-nonacent-triadek e sep il transdonis a Elisabeth Thodte sua heredajo por konservar ol til on memorigos en digna formo ye la futuro.

Ye la komenco di la 50a yari di la pasinta yarcento Elisabeth Thodte transdonis a mea avulo kom lasta prezidanto di Ido-klubo en Dessau la tota personala skriptita heredajo da Peus e la flago di la Ido-klubo di Dessau en bruna kofro. El ligis to kun la kondiciono ke il devez transdonar plu tarde la heredajo a sua filiino Brunhild pri el Elisabeth Thodte savis, ke el laboris kom instruktistino por Germana ed Angla en la proxima urbo Wörlitz ed el engajis su en Kulturo-Uniono "til la tempo por Heinrich Peus venibos". Ica transdono eventis duadek yari plu tarde kurte ante la morto di Oskar Jungk. Mea matro Brunhild Höhling opinionis ke ye la mezo di la 80a yari di la pasinta yarcento la yusta tempo arivabis por facar la socio-politikala heredajo di Peus acesebla por la publiko. El transdonis la personala skriptita heredajo preste a la arkivo di la urbo Dessau. Neklare restas pro ke on ne sucesis en Dessau riestablisar Ido-klubo.

Sen savar to mea avulo travivis la kulmino di sua membreso en la Ido-klubo sen dubito en la julio mil-nonacent-duadek e du kande la duesma Ido-kongreso eventis en Dessau a co ni memorigas hodie per ca festo-aranjo. La kongreso eventis en "Populo-Doma Tivoli" quan Heinrich Peus e Heinrich Deist, qua esis la direktisto di la jurnalo "Volksblatt für Anhalt" e membro di la konsilistaro di Dessau. La Ido-klubo di Dessau povis anke renkontrar en ca edifiko e la Tivoli esis digna loko por duesma Ido-kongreso.

Kande on povas vidar per la fotografuro da la foto-laboreyo Lind de Dessau la Ido-klubo dil urbo havis ante cent yari adminime triadek e tri membri. To esas impresanta nombro ed ol esis certe la rezultajo di la laboro da karismoza Heinrich Peus. Ye la fotografuro Peus sidis ye la mezo en la unesma rango, sinistre de il esas sua nepotulo e dextre de il sidas sua intima kunlaborantino Elisabeth Thodte. Mea avulo stacas en la triesma rango direte avan la flago di la Ido-klubo di Dessau. Okazione di la 100esma jubilio di la Duesma Mondo-kongreso di Ido repliko di la flago esis fabrikita. Hiere ye la merkato-placo di Dessau la flago inauguresis por nia inform-estaleyo e nun ni povas vidar ol hike. Ni egardez to kom obligo por nia duriganta ed intensa okupo pri la helpo-linguo Ido. Adavane Ido!

Mittwoch, 17. August 2022

Redetext Vortrag kurz

Mein Großvater Oskar Jungk – vom Peus-Schüler zum Ido-Vereinsvorsitzenden

(Kurzfassung)

Mein Großvater mütterlicherseits, Oskar Jungk, begegnete Heinrich Peus zum ersten Mal im Frühjahr 1921 in Dessau. Peus war zu diesem Zeitpunkt 58 Jahre alt und erfreute sich in der industriell rasant wachsenden Muldestadt als sozialdemokratischer Politiker und Journalist eines außerordentlich hohen Bekanntheitsgrades; mein Großvater war gerade 28 geworden und am Beginn seines Berufslebens. Wie er uns Enkeln später erzählte, beeindruckte ihn der damals schon weißhaarige Peus vom ersten Moment an. Er sei stets sehr selbstbewusst aufgetreten und habe seine Zuhörer durch seine Art zu reden gefesselt, ohne sie dabei zu überfordern.


Mein Großvater kam 1893 als erster Sohn eines Kleinbauern im kleinen Straßendorf Niesau im Herzogtum Anhalt zur Welt. Sein Lehrer an der Volksschule stellte bei ihm pädagogische Fähigkeiten fest und empfahl seinen Eltern, ihn auf eine weiterführende Schule zu schicken, damit er sich anschließend zum Lehrer ausbilden lassen könne. Dafür fehlte den Eltern jedoch das Geld. So entschied der 14-Jährige, nicht das Erbe des väterlichen Hofes anzutreten, sondern eine Schmiedelehre aufzunehmen.


Nach bestandener Gesellenprüfung ging Oskar Jungk 1910 auf Wanderschaft. Dabei kam er erstmals mit dem damals als internationale Hilfssprache bezeichneten Esperanto in Berührung. Es war das völkerverbindende Anliegen der Kunstsprache, das ihn beeindruckte. Sein beabsichtigtes Engagement in dieser Richtung wurde später durch seine Erfahrungen als Soldat im ersten Weltkrieg verstärkt.

Als mein Großvater Heinrich Peus kennen lernte, lebte dieser bereits drei Jahrzehnte in Dessau. Wahrscheinlich ging es schon in ihrem ersten Gespräch um die Kunstsprache Ido. Denn nach seiner Rückkehr aus dem Krieg hatte mein Großvater in Dessau vergeblich nach einem Esperanto-Verein gesucht. Nun hörte er wohl zum ersten Mal vom weiterentwickelten Ido, für das sich Peus bekanntlich schon seit anderthalb Jahrzehnten engagierte.


Im Dessauer Ido-Verein konnte Oskar Jungk nun eine Sprache lernen und anwenden, die von Menschen auf der ganzen Welt gesprochen, geschrieben und verstanden wurde. Die sprachlichen Übungsstunden fanden im Probierzimmer der Damenschneidermeisterin Elisabeth Thodte statt, einer Vertrauten von Peus. Ob dieser selbst an Übungsstunden teilnahm oder diese manchmal sogar leitete, ist nicht bekannt. Es ist anzunehmen, dass er dies einem erfahrenen Idisten überließ, denn er war beruflich und gesellschaftspolitisch ein ausgesprochen viel beschäftigter Mensch. Größere Veranstaltungen des Dessauer Ido-Vereins fanden in der Gastwirtschaft „Schlossklause“ in der Schlossstraße zwischen Rathaus und ehemaligem Residenzschloss statt.


- 2 -


Möglicherweise beeindruckten Heinrich Peus die allgemeine Wissbegierde meines Großvaters und die Vielfalt seiner Interessen.

Jedenfalls müssen beide ziemlich bald Sympathie füreinander empfunden haben, wobei Peus den Part des väterlichen Freundes übernahm.


1925 gelang es dem linksliberalen Dessauer Oberbürgermeister Fritz Hesse mit maßgeblicher Unterstützung des einflussreichen anhaltischen Landtagspräsidenten und Vorsitzenden der Dessauer Stadtverordnetenversammlung Peus, die in ihrem Fortbestand gefährdete Staatliche Kunsthochschule Bauhaus von Weimar nach Dessau zu holen. Oskar Jungk interessierte sich sehr für die neue Denkrichtung des Bauhauses, besuchte Vorträge und sammelte einschlägige Zeitungsartikel.


1928 zogen Marie und Oskar Jungk mit ihren drei Kindern in eine moderne Neubauwohnung. Dorthin kam Heinrich Peus zusammen mit Elisabeth Thodte öfter, wenn sie sonntags den Fortgang der Bauarbeiten an den neuartigen Laubenganghäusern in Dessau-Törten beobachteten. Bekanntlich engagierte sich Peus sehr dafür, die Wohnbedingungen der arbeitenden Menschen zu verbessern. Bei einem Imbiss und einer Tasse Tee wurden interessante Gespräche über literarische Neuerscheinungen geführt und gedankliche Ausflüge in die deutsche Geschichte unternommen.


Mit großer Wahrscheinlichkeit spornte dieses Interesse am Gedankenaustausch mit Peus meinen Großvater auch zu intensiver Beschäftigung mit der Plansprache Ido an. Er beherrschte schon nach kurzer Zeit nicht nur Ido, sondern auch die von Peus entwickelte Ido-Stenografie. Mit dieser zunehmenden Kenntnis der neuen Sprache begann eine rege Korrespondenz mit Gleichgesinnten vor allem in Südamerika, insbesondere Argentinien, dem Baltikum und Skandinavien, speziell Norwegen und Schweden.


Etliche dieser Kontakte bestanden auch nach der Auflösung des Ido-Vereins 1933 fort. Meist erfolgte der Schriftwechsel per Postkarte, manchmal auch per Ansichtskarte, seltener per Brief. Oskar musste seinen Kindern den Text auf den Karten vorlesen und übersetzen. Im Atlas vollzogen sie nach, in welchem Land und in welcher Stadt die Postkarte abgeschickt worden war. Die Zahl der bei Jungks eingetroffenen Briefe und Karten von Ido-Freunden in aller Welt belief sich auf mehr als 1000.

Es ist nicht bekannt, ob und wann Peus den Vorsitz des Dessauer Ido-Vereins an meinen Großvater übergab. Möglicherweise stand zwischenzeitlich noch ein anderes erfahrenes Mitglied des Vereins an dessen Spitze. Vermutlich verringerten sich die Begegnungen mit Peus nach dem Verbot der SPD im Juni 1933. Mein Großvater wurde in diesem Jahr zweimal inhaftiert. Anschließend durfte er Dessau drei Jahre lang nicht verlassen und musste sich täglich bei der Polizei melden. Es ist davon auszugehen, dass die Selbstauflösung des

- 3 -


Dessauer Ido-Vereins auf diese politische Entwicklung zurückzuführen ist.


Nach der Machtübernahme Hitlers zog Peus sich weitgehend aus der Öffentlichkeit zurück. Als er 1936 schwer erkrankte, quartierte sich seine engste Vertraute, Elisabeth Thodte, in seinem Haus ein, um ihn zu betreuen. Nach seinem Tod 1937 nahmen auf dem Friedhof etwa 400 Menschen Abschied von Heinrich Peus, darunter mein Großvater.


Durch ein unglückliches Zusammentreffen äußerer Umstände verbrannten in der Endphase des zweiten Weltkriegs fast sämtliche Ido-Schriftstücke meines Großvaters: Lehrbücher, eigene Aufzeichnungen und Korrespondenzen sowie die unzähligen Posteingänge aus fernen Ländern.


Wahrscheinlich war es Elisabeth Thodte, die der spätere Ehrenpräsident der Internationalen Ido-Union Günter Anton an einem

Sonntag im Jahr 1948 mit seinen Köthener Idisten in Dessau traf. 2012 teilte er in der Sonderausgabe des „Ido-Saluto!“ mit: „Bei dieser Gelegenheit führte mich eine alte Frau in ein Zimmer, wo viele Heftchen der zweisprachigen Bibliothek von Heinrich Peus waren und auch eine Ido-Fahne.“ Leider wisse er nicht, was aus der Bibliothek geworden ist. Bevor Peus im April 1937 starb, hatte er Elisabeth Thodte seinen Nachlass mit der Verfügung übergeben, ihn aufzubewahren, bis man sich eines Tages würdigend seiner erinnere.


Anfang der 1950er Jahre reichte Elisabeth Thodte den persönlichen schriftlichen Nachlass Peus’ und die Fahne des Dessauer Ido-Vereins in einem Reisekoffer an meinen Großvater als den letzten Vereinsvorsitzenden weiter. Er übergab den Koffer zwanzig Jahre später kurz vor seinem Tod seiner Tochter Brunhild. Mitte der 1980er Jahre hielt diese die Zeit für gekommen, Peus’ bedeutsames gesellschaftspolitisches Erbe der Allgemeinheit zugänglich zu machen und stellte diesen Nachlass als Dauerleihgabe dem Dessauer Stadtarchiv zur Verfügung.++


 

Bangladesh

Bona jorno, kara prezenta amiki ! Das muss wohl nicht übersetzt werden. Das ist Ido, eine bereits vor über hundert Jahren aus dem Espera...