Melusine 1

La nova Melusine / Johann Wolfgang von Goethe Tre estimata sioruli! Pro ke me savas, ke vi ne multe prizas devancanta paroli ed introdukti, me volas sen altro garantiar, ke me ca-foye esperar bonege situesas. De me advere ja kelka vera rakonti sucesis ad alta e generala kontenteso, ma prezente me darfas dicar, ke me havas ula naracinda, qua la til nuna per multo super-esis e qua, quankam me renkontris ol ja ante kelka yari, ankore sempre des-quietigas me memorante, yes mem esperez ula finala developo. Des-facile on trovos simila ad ol. Komence por dicar la verajo, ne sempre me aranjis mea vivo adaptante a la futura tempo, yes a la nexta dio por esar tote certa. Me ne esis en mea yuneso bona menajero e standis ofte en omna-speca embaraseso. Olim me projetis profitoza voyajo, ma me facis mea pazi kelke tro granda, e pos ke me komencis ol per extra-posto, e lore durigis per ordinara, ye la fino esis koaktata pluse irar pede. Kande me esis gaya yunino, me havis omna-tempe la kustumo, kande ke me eniris taverno, serchar cirkum la hostino od anke la koquistino e kondutar flaternale kontre eli, tra quo maxim ofte mea konsumo-spenso reduktesis. Ul-vespere, kande me eniris la posto-domo di mikra urbeto e jus segun mea kustumala maniero volis procedar, subite kliktis bela tandema veturo, jungita per quar kavali, jus dop me ye la pordo. Me turnis me e regardis sola muliero, sen chambrino, sen servisto. Me quik hastis por apertar la pordo e questionar, kad elu volas imperar ulo. Dum la des-embarko el montris lua bela figuro, e lua amorinda vizajo, se on regardis ol plu proxime, ornita kun traito de tristeso- Me questionis ankor-unfoye, ka me povus servor ulo. . - „O yes!“ el dicis, se vu volus ek-prenar e portar ad-supre sorgoze la kesteto, qua stacis sur la sideyo, ma me deziras, portar ol tre cirkonspekte e ne movar o mem sukusar.“ Me prenis la kesteto sorgeme, el klozis la pordo di la veturo, ni kune klimis sur l'eskalero, ed el dicis a la servistaro, ke el ca-nokte restos hike. Nun ni esis sola en la chambro. El demandis pozar la kesteto adsur la tablo, qua stacis an la muro, e kande me sentis ye kelka di lua movadi, ke el deziras esas sole, me salutis e respekteme ma impetuoze kisis lua manno. „Me pregas, komendez por ni amba la dineo°, el dicis pos to, ed on povas imaginar. Per quala plezuto me satisfacis la komendo, dum ke samtempe pro mea joyego preske ne atencia: hosto, hostino e servistaro. Ne-patiente me vartis ca intanto, qua tandem direktigez me ad elu. Esis garnisita la tablo, ni sideskis kontre-pozita, me manjis pos longa tempo ula bona repasto e samtempe kun ula tante dezirata vidajo, yes, me semblis, quale se el beleskis dum omna minuto. La konverso esis agreabla, ma el refuzis omno, quo koncernis afeciono ed amoro. Esis for-prenita; me hezitis, me serchis omna-speca artifici por proximigar ad elu, ma vane: el rekuzis me per certena digneso, quan me ne povis tolerar, yes me mustis kontre mea volo separar de elu ante-tempe. Pos ula nokto pasanta vigilante kun ne-tranquila sonjo me fru-matine levis me, informigis me, ka el komendis la kavali; me audis „ne“ ed iris aden la gardeno, vidis lu stacar vestizita apud la fenestro e hastis a lu ad-supre. Kande el iris renkontre a me tante bela e plu bela kam hiere, subite naskis en me inklineso, friponeso e temerareso; me falegis ad el e presis elu en mea brakii. „Angla ne-rezistebla ento!“ me vokis, „pardonez, ma lo esas ne-posibla!“ Per ne-kredebla habileso el eskapis de mea brakii, e me ne mem povis presar kiso a lua vango. - „Evitez tala erupti di spontana pasionoza inklineso, se vu ne volas perdar pro joko ula chanco, qua a vu tre proxim jacas, ma qua erste pos kelka exameni esos komprenebla.“ „Demandez, quon tu volas, Angla spirito!“ me vokis, ma ne duktez en des-espero.“ el dicis ridante: „Se vu volas devot-esar a mea servi, lore audez la kondicioni“ Me venas adhike por vizitar amikino, che elqua me restos dum kelka dii; dume me deziras, ke pluse transportesez mea veturo e ica kesteto Ka vu volas facar lo? Vu agez nur cirkonspekte levar la kesteto en ed ek la veturo, e kande ol stacas en to, sideskar apude ed intense sorgar pot to. Se vu eniras taberno, lore vu pozas ol adsur la tablo, en ula specala chambro, en qua vu darfas nek lojar nek dormar. Vu klozas la chambro omna-foye per ca klefo, qua omna seruron apertas e klozas e donas a la serulo la proprajo, ke inter-tempe nulu povas apertar la pordo. „ Me regardis elu, me sentis me stranja; me promisis, facar lo omna, se me darfas esperar balde rividar elu, e se el povas siglar ca mea espero per kiso. El agis lo, e depos ca instanto me divenis tote lua serfo. Nun me devas komendar la kavali, el dicis. Ni parolis pri la voyo, quan me vehez, la vilaji, ube me haltez e vartez elu. Fine el presis burso kun oro en mea manuo, e me mea labii a lua manui. El semblis esas emocita ye la adio, e me ne plus savis,. quon me agis od agez.. Kande me retro-venis de mea komendo, me trovis la pordo klozita. Me probis quik mea chef-klefo, ed ol ludis sua debut-rolo perfekte. La pordo apertis su bruske. E la chambro esis vakua, nus la kesteto stacis sur la tablo, ad-ube me pozabis olu. La veturo haltis avan la pordo, me portis la kesteto sorgeme ad-infre e pozis olu apud me. La hostino questionis: „Ube esis la damo?“ Infanto respondis: „El iris ad urbo.“ Me salutis la homi e vehis triumfante de hike, qua me ye hierala vespero hike arivesis kun getri kovresis per polvo. Ke me nun ye bona liber-tempe mrditas pri ta naraco, kontis la pekunio, facis diversa projeti, sempre okazione oglis a la kesteto,, vi povas lejere pensar. Nun me duris vehar hazarde, ye plura stacioni ne decensis e ne repozis, til ke me atingis bel-aspekta urbo, ad-ube el sendabis, Elua imperi esis sorgeme atencita, la kesteto pozita en specala chambro e kelka vaxo-kandeli apude, ne acendite, quale el imperabis. Me klozis la chambro, aranjis me en mea chambro.e kalkulis kelko favore a me. Dum kurta tempo me povis okupar pri memoro ad el, ma balde la tempo extensesis. Me ne kustumis vivar sen socio, icon balde me trovis ye hosto-tabli e ye publika loki segun mea gusto. Dum ca cirkonstanco mea pekunio komencis fuzar ed ula vespero tote des-aparis ek mea burso, kande me ne-reflekteme engajis me en pasionoza ludo. Arivinte mea chambro, me furiis. Sen pekunio, kun la aspekto di ula richa viro, expektante grandega quoto, ne certa, ka e kande mea belino aparos, me trovesis en la maxim granda embaraseso. Duople me deziregis elu, e me kredis nun ne plus povar vivar sen elu e sen lua pekunio. Pos la dineo, quan me manjis sen plezuro, pro ke ca-foye me esis koaktata manjar sole, me marchis en la chambro hike ed ibe, parolis monologo, maledikis me, jetis me a la sulo, dis-laceris mea hararo ed esis tote rebela. Subite me audas en la klozita chambro apuda lejera movado e poke plu tarde frapo a la bone gardata pordo. Me kune kaptas, sizas la chef-klefo, ma la klapi apertesas bruske ed en la lumo di ta brilanta kandeli mea belino iras renkontre a me.. Me jetas me a lua pedi, kisas lua robo, lua manui; el levas me, me ne audacas embracar elu, apene regardar elu; tamen me regretas sincere mea eroro. - „Ol esas pardonebla“, el dicis, „ma vu tardigas vua chanco e mea. Vu devas nun ankor-unfoyeirar streko en la mondo, ante ke ni ri-regardos.. Yen esas mem plu oro“, el dicis, „e suficanta, se vu pasable povas esar sparema, Se ca-foye vino e ludo pozis vu en embaraseso, lore nun preservez vu de vino e hominachi ed expektez ni gaya rivido.“ El retro-pasis trans lua solio, la klapi klozesis, me frapis, me pregis, ma nulo esis pluse audebla. Kande me ye la altra matino demandis la fakturo, ridetis la garsono e dicis: „Tale tamen ni savas, pro quo vi ye quala artoza e ne-komprenebla metodo klozas vua pordi, tale ke nula chef-klefo povas apertar oli. Ni suspektas che vi multa pekunio e trezuri; ma nun me vidis la trezuro, quale lu decensis l'eskalero, e ye omna maniero lu semblis konservata bone segun digneso.“ Me respondis nulo kontre to, pagis mea fakturo ed eniris la veturo kun mea kesteto, Nun me itere vehis aden la mondo per la maxim konstanta rezolvo, future egardar la averti di mea misterioza amikino. Tamen me esis itere en ula granda urbo, tre balde me konoceskis amorinda hominachi, de qui entote me ne povis arachar me. Li semblis vendar a me lia favoro tre kustoze; nam quankam li kustumis retenante, li seduktis me ad un rondo pos la altra, e por ke me volis favorar lia plezuro, ankor-unfoye ne pensis a mea burso, ma vice to pagis e dis-donis sencese e ne-reflekteme. Quale granda pro to esis mea astoneso, kande me perceptis pos plura semani, ke la provizuro di la burso ne reduktabis, ma vice to ol esis plenigita kam ye la komenco. Me volis certigar plu detaloze pri tala bela qualeso, sideskis por kontar, akurate notis la sumo e nun komencis gaye vivar quale antee kun mea trupo. Ne mankis exkursi e navigi, dansado, kantado ed altra plezuri. Ma nun granda atenco ne necesa por perceptar, ke la burso vere vakueskis, jus quale se me per mea maledikita kontado la vertuo, ne esas kontebla, sustraktesabus. Dume la joyo-foleso funcionis. Me ne plus povis renversar, e malgre to balde minacis la fino di mea kontanta pekunio. Me maledikis mea stando, reprimandis mea amikino, qua duktabis me en ta tenteso, interpretis male lo, ke el ne plus esis prezenta koram me, liberigis me despitante de omna devi e projetis apertar la kesteto, ka forsan en ta esas trovebla irga helpo. Nam ol ne esis sat pezoza por kontenar pekunio, eventuale povis kontenar juveli, ed anke oli esabus tre oportuna. Me esis faconta exekutar la projeto, tamen me tardigis ol til la nokto por tote reflekteme exekutar l'operaco, e hastis a festino, qua jus esis anuncita. Ibe itere eventis multe, e ni esia per vino e trumpet-sono tre emoceskis, kande a me eventis des-agreabla stroko, ke dum la desero olima amiko di mea amorata belino subite eniris venante de ula voyajo, sideskis apud el por probar sen granda cirkuiti valorigar sua olima yuri. Pro to balde genitesis despito, disputo. Ni iraciegis, e me transportesis mi-mortinte ad-heme kun plura vunduri. La kirugiisto pansabis mea vunduri e for-irabis, esis ja nokto-mezo, mea servisto dormeskis: la pordo dil apuda chambro apertesis, mea misterioza amikino eniris e sideskis apud la lito. El questionis pri mea stando; me ne respondis, nam me esis tote fatigita e mal-humoroza. El durigis parolar per multe kompatar me, ed embrokis mea temporo per certena balzamo, tale ke rapide e definitive me sentis me plu bone, tante fortigite, ke me povis furieskar ed insulteskar. Dum mea violentoza parolo me jetis omna kulpo ad el por mea des-felicajo, koncerne la pasiono, quan el inspiris a me, pro elua aparo, lua des-aparo, pro la dezirego, pro l'enoyo, quan me mustis sentar. Me divenis konstante plu bruska e bruska, quale se me instigesis da febro-aceso, e me juris lu ye la fino , ke, se el ne volas divenar la mea, ca-foye ne volus apartenar a me e ne volus mariajar kun me, lore me ne volas vivar plu longe, pro quo me demandis decidema respondo. Kande el hezitante retenis deklaro, me tre iraceskis, arachis la dupla e triopla bandajo de la vunduri, kun la serioza intenco mortar pro sango-perdo. Ma quale me astonis, kande me trovis omna mea vunduri ri sanigita, e trovis mea korpo eleganta e brilanta ed elu en mea brakii. Nun ni esis la maxim felica paro en la mondo. Ni pregis l'una l'altra reciproke pri pardono, e ne plus savis exakte, pro quo. El promisis nun, voyajar pluse kun me, e balde ni sideskis en la veturo l'una apud l'altra, la kesteto kontre ni, ye la plazo di la triesma persono. Me nul-tempe mencionabus lo kontre elu. Anke nun me venis a la penso parolar pri to, quankam lo stacis avan l'okuli e ni amba per tacita konvenciono sorgis favore lo, quale povus venar l'okaziono, ke me sempre nur olun levis ek ed en la veturo, e okupis me quale olim pri la klozo di la pordi Tam longe kam esis ankore kelko en la burso, me sempre pagis, kande mea konstanta pekunio fineskis, me lasis manidestesas lo.. - „Por to esas facila konsilo“, el dicis ed indikis a kelka mikra saki, supre laterale di la veturo lokiziza, quin me advere antee perceptabis, ma ne bezonabis. El sizis una e tiris ek ol kelka oro-peci, ed ek la altra kelka arjenta-moneti, e montris me tal-maniere la posibleso durigar omna spenso. Qua plezis a ni. Do ni voyajis de urbo ad urbo, de lando a lando, ni esis bon-humoroza inter ni e kun altri, e me ne kredis, ke el povus abondonar me, tante min de kelka tempo esis sub altra kondicioni,, pro quo nia gayeso e nia amoro ankore esis augmentata. Ma ul-matine regretinde me ne plus trovis elu e pro ke la restado sen elu esis tedanta a me, me marcheskis, probis la povo di amba saki e trovis li ankore pruvita. La voyajo pasis favoroze, e se me til nun pri mea aventuro ne volis reflektar, pro ke me expektis tote naturala evoluciono di la marveloza eventi, do prezente eventis kelko, quo igis me astonante, sorgeme mem timeme. Pro ke me por venar de la loko, kustumis voyajar, dum jorne e nokte,, do eventis, ke me ofte vehis dum la tenebro, ed en mea veturo la lanterni extingis hazarde, esis tote obskura. Olim, dum tala tenebroza nokto me dormeskis, e kande me vekabis, me vidis ye la plafono di mea veturo lu lumo di kandelo. Me percepis la fenomeno e des-kovris, ke o la lumo venis ek la kesteto, qua semblis havar laceruro, quale se ol esus dis-ruptita jus pro la varmega e sikoza vetero di la komencanta somero. Mea pensi a la juveli ri-vivemeskis, me konjektis, ke ula karbunklo jacus en la kesteto, e dezirus ganar certeso pri to . .